Osman II (ur. 3 listopada 1604, zm. 20 maja 1622) - osmański książę, najstarszy syn Ahmeda I oraz jego pierwszej konkubiny - sułtanki Mahfiruze, przybrany brat sułtanów: Murada IV i Ibrahima I. Sułtan Imperium Osmańskiego (1618-1622). Postać historyczna, zagrana przez Tanera Ölmeza.
Życiorys[]
Wczesne dzieciństwo[]
Książę Osman urodził się na początku listopada 1604 roku w Konstantynopolu, jako pierworodny syn Ahmeda i Mahfiruze. Po nagłej śmierci swej matki w 1605 roku, opiekę nad niemowlęciem przejęła główna konkubina jego ojca - sułtanka Kösem, która zdecydowała się wychować go jak własnego syna.
Późniejsze lata[]
Osman wychowywał się w Pałacu Topkapı, pod czujnym okiem Mahpeyker, wraz ze swoim przyrodnim rodzeństwem: księciem Mehmedem, sułtanką Ayşe, sułtanką Fatmą, sułtanką Gevherhan, księciem Muradem, księciem Kâsımem, sułtanką Atike i księciem Ibrahimem.
Podczas jednego z wyjść na targ, Osman zauważył wśród niewolnic Angelę. Kupił dziewczynę od handlarza i zabrał ją do haremu swojego ojca. Angela spodobała się bratu Osmana - Mehmedowi. Sułtanka Kosem zmieniła imię niewolnicy na Meleksima i postanowiła uczynić z niej nałożnicę Osmana. Książę jednak, ze względu na brata, nie chciał przyjąć jej w swojej alkowie. Kiedy Mehmed dowiedział się o tym, że Meleksima Hatun odwiedziła w nocy jego brata, zrobił mu awanturę, która skończyła się bójką. Jakiś czas później obaj książęta byli gośćmi janczarów. Podczas wizyty w korpusie Mehmed, wbrew tradycji, wygłosił do wojska przemowę podwyższając tym samym autorytet starszego brata. Osman poczuł się urażony.
Sułtan Ahmed I, widząc rodzący się między synami konflikt, zabronił im dalszych kłótni. Aby załagodzić sytuację, sprezentował książętom konie. Tego samego wieczora padyszach zmarł.
Wiadomość o śmierci sułtana obiegła pałac 22 listopada 1617 r. Wskutek porozumienia, jakie Sułtanka Kosem zawarła z sułtanką Halime, nowym władcą został brat Ahmeda - Mustafa. Osman poczuł się urażony faktem, że został pominięty w sukcesji do tronu. Sułtanka Halime nie dotrzymała danej Kosem obietnicy i wydała rozkaz wyrzucenia jej z pałacu oraz zamknięciu książąt w swoich komnatach. Osman podjął próbę ucieczki z pałacu Topkapi. Z pomocą sułtanki Kosem miał znaleźć schronienie i zebrać wojsko oraz przejąć władzę w Imperium Osmańskim. Ich plany zostały pokrzyżowane a Osman trafił przed oblicze szalonego padyszacha. Wykrzyczał wujowi w twarz, że ma zamiar odebrać mu tron. Następnie został zamknięty w jednej komnacie razem z braćmi. Nocą zostali wysłani do nich kaci. Dzięki interwencji sułtanki Kosem, która pojmała Dilrubę, Davud Pasza przerwał egzekucję a Sułtan Mustafa I został pozbawiony stanowiska.
Sułtan Osman II
26 lutego 1618 r. w wieku czternastu lat, Osman został mianowany szesnastym sułtanem Imperium Osmańskiego. Wydał rozkaz zamknięcia Mustafy w jednej z pałacowych komnat, uwolnił swoich braci, jednak zabronił im kontaktowania się z ludźmi z poza pałacu. Miał żal do matki o to, że doprowadziła do intronizacji Mustafy dlatego zdecydował, że będzie ona zamieszkiwała Stary Pałac. Mimo to pozostał z nią w dobrych stosunkach.
1621–1622[]
Nadanie imienia Omerowi
20 października 1621 r. na świat przyszedł pierworodny syn Osmana - Książę Omer, którego urodziła mu sułtanka Meleksima. W tym samym roku wyszło także na jaw, że Sułtanka Kosem w tajemnicy przed padyszachem prowadzi swoją własną politykę wewnątrz Imperium Osmańskiego. Osman zabronił matce kontaktowania się ze swoimi dziećmi. Jakiś czas później padyszach otrzymał list z informacją, że jego brat, Mehmed, przebywa w korpusie janczarów gdyż postanowił wznieść przeciwko niemu powstanie. Osman, wraz z oddziałem gwardzistów, pojechał na teren korpusu gdzie zastał brata w towarzystwie sułtanki Kosem. Janczarzy sprzeciwili się sułtanowi i nie chcieli wydać mu księcia. Sułtanka namówiła jednak Mehmeda by wrócił z bratem do Topkapi. W pałacu książę tłumaczył Osmanowi, że otrzymał list z informacją o tym, że padyszach poprosił o fatwę zezwalającą na jego egzekucję. Za namową swojego nauczyciela Omera Efendiego padyszach wydał na brata wyrok śmierci. Książę Mehmed został uduszony jesienią 1621 r. na oczach Osmana oraz księcia Murada. W chwili śmierci przeklął starszego brata oraz jego sułtanat. Po śmierci brata, padyszach musiał stawić czoło licznym protestom i zamieszkom, stracił również wsparcie u uczonych a Sułtanka Kosem przestała utrzymywać z nim kontakty. Aby poprawić swoją swoje relacje z ulemami Osman postanowił poślubić córkę szejka islamskiego, Akile Hanım. Wiosną 1622 r. jego pierworodny syn, Omer, został zamordowany w wyniku zamachu jaki zorganizowała na małego księcia Sułtanka Dilruba. Tego samego dnia na świat przyszły bliźnięta, książę Mustafa oraz Sułtanka Zeynep, które urodziła mu Akile [1].
Bitwa po Chocimiem[]
W 1621 r.[1] sułtan Osman rozpoczął przygotowania do wyprawy na Polskę. Wyruszył na wojnę wiosną 1622 r.[1] W czasie bitwy pod Chocimiem wojsko osmańskie nie radziło sobie w polu bitwy. Szpieg sułtanki Safiye, Sulejman Aga razem z Mansurem Agą z 65 oddziału, dodatkowo podburzał janczarów przeciwko sułtanowi. Niektórzy z nich dopuścili się dezercji. Sułtan Osman skazał ich na śmierć. Pozostałe wojsko zaczęło stawiać opór i dalsze kontynuowanie kampanii stało się niemożliwe. Ku niezadowoleniu Osmana podpisano traktat pokojowy z Rzeczpospolitą a jego wojska wycofały się do Konstantynopola.
Obalenie i śmierć[]
Po powrocie do stolicy, Osman zaczął obwiniać o niepowodzenie kampanii swoich wezyrów, doradców oraz janczarów. Dodatkowo wojsko podburzane przez Davuda Paszę oraz dowódcę 65 oddziału, Mansur Aga, zaczęło podnosić bunty i plądrować stolicę. Pasza razem z sułtankami Dilrubą oraz Halime chciał ponownie osadzić na osmańskim tronie księcia Mustafę. Sułtanka Kosem, w ramach zemsty za śmierć Mehmeda, również domagała się detronizacji Osmana by uczynić sułtanem swojego młodszego syna Murada. Zulfikar Pasza odwiódł sułtankę od jej planu jednak nie dał rady powstrzymać rosnącego w siłę powstania. 18 maja 1622 r.[1] janczarzy na czele z Mansurem wtargnęli do pałacu Pałac Topkapi. Tymczasem Osman razem ze swoją faworytą Meleksimą oraz sułtanką Humasah udał się do Drzwi janczarów, miejsca gdzie miał zapewniony azyl. Następnego dnia po raz pierwszy od długiego czasu spotkał się z sułtanką Kosem, która ostatecznie wybaczyła synowi popełnioną zbrodnię oraz zaoferowała mu swoją pomoc. Zulfikar Pasza prowadził negocjacje z dowódcą janczarów, mające na celu zatrzymanie powstania. Osman zadeklarował, że nie ukarze nikogo, pod warunkiem, że bunt ucichnie. Jeden z komendantów przypadkowo zdradził miejsce przebywania sułtana. Mansur Aga oraz jego ludzie zamordowali go oraz Zulfikara a następnie ruszyli w wyznaczone miejsce.
Osman został pojmany i wyprowadzony na ulicę gdzie został pozbawiony szat, pobity oraz posadzony na ośle. Lud przeklinał go i obrzucał nieczystościami. Pochód na czele z Davudem Paszą prowadził go ulicami Konstantynopola aż do korpusu janczarów. Na miejscu była już Sułtanka Kosem, która starała się przekonać wojsko by nie krzywdzili Osmana lecz przeprowadzili sprawiedliwy sąd. Sułtan został uwięziony w jednej z wież, gdzie miał czekać na wyrok. Mimo to Davud Pasza wysłał do padyszacha katów jednak nie doszło do egzekucji dzięki interwencji jednego z janczarów. Osman został przeniesiony do twierdzy Yedikule, gdzie dokonano na nim mordu. Osman został uduszony 20 maja 1622 r. Jego ciało spoczęło w Błękitnym Meczecie obok ojca, brata oraz jego synów - książąt Omera i Mustafy.
Relacje i konflikty[]
Z sułtanem Ahmedem[]
Osman, podobnie jak reszta jego rodzeństwa był na równi traktowany przez ojca. Ahmed często zabierał Osmana na polowania a także ćwiczył z nim szermierkę. Ostatnim prezentem jaki otrzymał od ojca był koń, któremu książę nadał imię Mgła.
Z sułtanką Kosem[]
Osman i Kosem
Po śmierci sułtanki Mahfiruze Kosem wzięła Osmana pod swoją opiekę, karmiła go swoim mlekiem oraz wychowywała jak własnego syna. Książę również traktował i kochał sułtankę jak rodzoną matkę. Ich relacje uległy nieznacznemu pogorszeniu po śmierci sułtana Ahmeda kiedy padyszachem został wuj Osmana Mustafa. Książę miał żal do matki, że został pominięty w dziedziczeniu tronu osmańskiego dlatego kiedy sam został sułtanem zadecydował, że Sułtanka Kosem nie powinna zamieszkiwać Topkapi a tym samym przenieść się do Starego Pałacu. Osman i sułtanka pozostali jednak w dobrych stosunkach. W 1621 r. zrodził się między nimi konflikt spowodowany utworzeniem przez Kosem państwa w państwie. Osman zaczął podejrzewać matkę o próbę obalenia jego rządów, ponadto otrzymał list informujący o tym, że jego młodszy brat Mehmed planuje wznieść przeciwko niemu powstanie. Po śmierci księcia sułtan przestał utrzymywać kontakty z Kosem. Po raz kolejny spotkał się z nią dopiero 19 maja 1622 r. podczas buntu janczarów, wtedy też ostatecznie pogodził się z matką, która zaoferowała mu swoja pomoc. Sułtanka Kosem nie była jednak w stanie powstrzymać szerzącego się powstania, którego wybuchu sama była przyczyną. Bardzo przeżyła śmierć przybranego syna.
Z Mehmedem[]
Książę Mehmed od najmłodszych lat był zazdrosny o względy jakimi Sułtanka Kosem darzy Osmana. Często prowokował kłótnie z bratem. Ich konflikt zaostrzył się kiedy Mehmed zakochał się w sprowadzonej do Topkapi przez Osmana nałożnicy. Osman musiał znosić zaczepki i zniewagi brata, który ściągał na siebie uwagę janczarów oraz nie okazywał mu szacunku w ich obecności. Po objęciu tronu, podobnie jak ojciec, Osman darował życie swoim braciom i pozwolił im mieszkać w Topkapi. Zabronił im jednak kontaktowania się z ludźmi z poza pałacu oraz dalszej edukacji. Kiedy na świat przyszedł pierworodny syn Osmana, Mehmed zaczął obawiać się o swoje życie. Zarówno on jak i sułtan otrzymali sfałszowane przez sułtankę Safiye listy. Wskutek intrygi Osman skazał Mehmeda na śmierć. Egzekucja odbyła się jesienią 1621 r.
Z Omerem Efendim[]
Lala Omer Efendi był nauczycielem i powiernikiem Osmana zarówno w czasach jego młodości jak i sułtanatu. Na jego cześć Osman nazwał jego imieniem swojego pierworodnego syna. Omer był jedną z nielicznych osób, które namawiały Osmana by wydał na swojego brata wyrok śmierci, po tym jak znaleziono go w korpusie janczarów. Miał także bardzo duży wpływ na decyzje polityczne młodego sułtana. Chciał doprowadzić do przywrócenia prawa bratobójstwa oraz namawiał Osmana do zamordowania zbuntowanych janczarów podczas bitwy pod Chocimiem. Podczas buntu w 1622 r. wojsko domagało się wydania im Omera co też Osman uczynił. Lali jednak udało się zbiec.
Z Meleksimą Hatun[]
Osman i Meleksima
Osman ujrzał Meleksimę na targu niewolników. Zabrał dziewczynę do pałacu. Kiedy zorientował się, że niewolnica spodobała się Mehmedowi zdecydował się mu ją podarować. Meleksima pragnęła jednak zostać nałożnicą Osmana. Po kolejnej kłótni między braćmi Osman zadecydował uczynić dziewczynę częścią swojego haremu. W 1621 r. Meleksima urodziła sułtanowi Osmanowi syna Omera. Pozostała jego ukochaną kobietą nawet po śmierci ich dziecka.
Z Akile Hanim[]
Osman po raz pierwszy spotkał Akile zimą 1621 r.[1], kiedy kobieta zajmowała się opieką nad biedotą. Ich kolejne spotkanie miało miejsce w domu Esada Efendiego. Wtedy też okazało się, że Akile jest jego córką. Osman postanowił poślubić kobietę po to by zyskać poparcie u jej ojca. Ślub odbył się mimo braku zgody Esada. Wiosną 1622 r. [1] Akile powiła bliźnięta - Mustafę i Zeynep. Osman nie kochał kobiety, związał się z nią tylko i wyłącznie ze względów politycznych.
.jpg "Avatar (4).jpg (39 KB)"){kind=avatar}
.jpg "Images (20).jpg (5 KB)")
.jpg "Images (30).jpg (5 KB)")
Ciekawostki[]
- Osman był pierwszym sułtanem zamordowanym przez lud.
- Osman był zazdrosny o wpływy jego brata , Księcia Mehmeda wśród Janczarów.
- Był jednym z najbardziej znanych poetów, zasłynął wierszem " Zabili Szaha tego świata".
- Sułtanka Kosem w historii była jego największym wrogiem (ale istnieje teoria, w której Osman miał ją traktować na równi z matką do czasu zabicia Księcia Mehmeda)
- W historii miał Haseki Sultan o imieniu Ayşe Sultan (ten tytuł otrzymuje ulubiona żona Sułtana Osmańskiego, która urodzi syna).
- Jego córka Sułtanka Zeynep mogła dożyć wieku dorosłego, ale zostało przyjęte, że zmarła zaraz po bracie Księciu Mustafie
- Był ulubionym synem Sułtana Ahmeda I.
- Pojawia się w drugim sezonie Wspaniałego Stulecia Sułtanki Kosem jako zjawa (aktor, który go gra pojawia się gościnnie).
- Jego ukochaną siostrą w historii była Sułtanka Hanzade.
- Jego ukochaną faworytą była Meleksima Hatun w serialu.