Sułtan Murad III

Dorosły Murad z Safiye

Sułtan Murad III (ur. 4 lipca 1546 w Manisie, zm. 15 stycznia 1595 w Stambule) — dwunasty sułtan z dynastii Osmanów, panujący w latach 1574 - 1595. Syn Sułtana Selima II i Sułtanki Nurbanu. Ojciec Mehmeda III. Nurbanu nie lubiła żony Murada III - Safiye. Postać historyczna. Zmarł w wieku 49 lat. Rządził 21 lat.

W serialu[]

Urodził się w 1546 roku jako pierwszy syn sułtana Selima II Pijaka (wtedy jeszcze księcia) oraz jego żony sułtanki Nurbanu. W serialu Murad nie odegrał istotnej roli.

Pod koniec serialu przedstawił rodzicom swoją ciężarną faworytę Safiye podarowaną mu przez jego ciotkę, Mihrimah. Nurbanu jej nie lubiła, ponieważ Murad powiedział, że Safiye była wenecką szlachcianką tak jak ona i do tego była od Mihrimah, a ona i Nurbanu były wrogami.

Safiye stała się jego jedyną znaną w serialu żoną. Urodziła mu synów: Sułtana Mehmeda III, Księcia Yahyę (Iskendera) i córki: Hümaşah, Fahriye, Fatmę i Mihrimah. Z innymi kobietami doczekał się siedemnastu synów.

Historia[]

Historyczne żony i dzieci[]

Murad miał siedem żon: Safiye, Sahihuban, Semsiruhar, Nazperver, Mihriban, Fahriye, Fulane.

Miał trzydzieścioro dwoje (choć mówi się, że miał ponad setkę) dzieci: Mehmeda, Osmana, Mustafę, Bajazyda, Abdullaha, Selima, Sulejmana, Cihangira, Mahmuda, Murada, Abdul Rahmana, Hasana, Ahmeda, Yakupa, Alemsaha, Yusufa, Huseyina, Korkuta, Alego, Isaka, Omera, Alladdina, Davuda, Ayse, Fatmę, Hatice, Mihrimah, Fahriye, Mihriban, Rukiye i Amriye. Wśród swoich dzieci miał jeszcze jednego syna Yahye, który był synem księżniczki Eleny.

Rządy[]

Murad został sułtanem w 1574 roku, po śmierci swojego ojca, Selima. Jako gubernator Manisy zdobył duże doświadczenie, ale nie wykorzystał go, ponieważ zamiast wyjeżdżać na wojny czas spędzał w pałacu u boku swojej żony, Safiye. Ponoć uchodził za bardzo inteligentnego sułtana. Murad III zmagał się z pierwszym w historii znaczącym buntem janczarów. Jego panowanie to pierwszy okres upadku potęgi i znaczenia Imperium Osmańskiego, które już nawet za rządów Selima II zdołało utrzymać swą siłę jedynie dzięki Mehmedowi Sokollu. Choć Sokollu został zamordowany dopiero w 1579, jego wpływy na dworze zmalały dużo wcześniej, Murad bowiem nie przepadał za wielkim wezyrem. Niebagatelny wpływ na jego poczynania polityczne miały dwie kobiety, jedna z jego żon Safiye oraz matka Nurbanu, która była jego Valide Sułtan i koregentką.

Harmonogram Murada[]

Murad wstawał o świcie, by pół godziny poświęcić na modlitwę i tyle samo czasu na pisanie. Potem podawano mu przekąskę, a że przepadał za słodyczami i dobrą kuchnią, nie mogło to być byle co. Przez następną godzinę sułtan czytał i zgłębiał wiedzę. Biegle znał język perski i arabski, interesował się malarstwem miniaturowym i księgami. W cztery dni tygodnia udzielał audiencji członkom dywanu. Kolejną godzinę przeznaczał na spacer po pałacowych ogrodach pełnych fontann i zwierząt. Towarzyszyła mu przy tym świta złożona głównie z karłów i niemych. Ich zadaniem było zabawiać sułtana. Po powrocie do pałacu znowu czytał – aż do obiadu. Na posiłek przeznaczał tylko pół godziny, po czym ponownie udawał się do ogrodu, gdzie pozostawał tak długo, jak miał ochotę. Potem odmawiał kolejną modlitwę. Po niej przez godzinę lub dwie zabawiał się z kobietami, aż nadchodziła pora wieczornej modlitwy. Wracał do swojej komnaty albo – jeśli bardziej mu to odpowiadało –znowu spacerował po ogrodach w towarzystwie karłów i błaznów, ewentualnie siadał tam by poczytać. Przy kolacji spędzał więcej czasu niż przy obiedzie, rozmawiając z towarzyszami do dwóch godzin po zapadnięciu zmroku. Wtedy nadchodził czas na ostatnią modlitwę. Podobno Murad zawsze przestrzegał tego harmonogramu.

Pisanie Murada zaowocowało „Księgą snów” – zbiorem tysięcy listów adresowanych do jego duchowego doradcy, niejakiego Sucy Dede. Relacje opowiadają o duchowych doświadczeniach Murada. Wśród jego marzeń sennych znalazły się m.in. następujące wizje: o tym jak ojciec rozbiera go do naga i każe siadać sobie na kolanach, o tym, jak w bitwie w pojedynkę zabija 12 tysięcy niewiernych, czy o tym, jak chodzi po wodzie, wstępując do nieba, a z jego palców wytryskają strumienie mleka. W swoich snach sułtan często spotykał proroka Mahometa, a w jednym z nich nawet siedział mu na kolanach i całował go w usta.

Padaczka i impotencja[]

Latem w 1583 roku, podczas jednej ze swoich ulubionych gier – kiedy to pędził na koniu wśród niemych sług dosiadających wolniejszych wierzchowców i ciął ich biczem – doznał tak silnego ataku epilepsji, że jego towarzysze byli przekonani, że umarł. Alarm był jednak przedwczesny. Aczkolwiek w 1595 roku Murad zmarł właśnie przez atak padaczki.

Oprócz padaczki Murad przez pewien czas cierpiał też na impotencje. Nurbanu, czyli prawowita Valide Sułtan, nie podobał się ani monogamiczny tryb życia jej syna (wciąż miał tylko jednego potomka płci męskiej, co groziło wygaśnięciu dynastii), ani to, że tak wiele decyzji konsultuje z konkubiną. W końcu w piątym lub szóstym roku panowania Murada sułtan przyjął w prezencie od siostry Ismihan dwie niewolnice. Niestety, w alkowie okazało się, że nie potrafi stanąć na wysokości zadania. W ogóle nie był już zdolny do odbywania stosunków płciowych. Jego matka dopatrywała się w tym czarów Safiye. Nakazała eunuchom przesłuchać kilka służących synowej, ale mimo tortur nie udało się wykryć winowajcy. Z rozkazu Nurbanu dworscy lekarze mieli znaleźć lekarstwo na impotencje jej syna. Wywiązali się z zadania aż za dobrze. Kuracja ich specyfikiem miała, bowiem efekt uboczny – nadzwyczajny wprost apetyt seksualny. Od tej pory Murad stał się niezaspokojonym kobieciarzem. Regularnie sypiał z czterdziestoma konkubinami i do końca życia spłodził rzekomo około 130 synów i bliżej nieokreśloną liczbę córek. Murad spłodził rekordową liczbę dzieci.

Czarni eunuchowie[]

Murad III wprowadził istotną zmianę – przyczynił się mianowicie do wzrostu potęgi czarnych eunuchów. W 1582 roku odebrał białym eunuchom opiekę nad świętymi muzułmańskimi miejscami, czyli grobem Mahometa w Medynie i świątynią Al- Kaaba w Mekce. Kontrolę nad nimi zlecił swojemu zaufanemu eunuchowi, Habesinemu Mehmedowi Adze, który pochodził z Etiopii i wcześniej odpowiadał za harem. I choć jeszcze przez jakiś czas nadzorem nad całym korpusem eunuchów zajmował się biały kapi agasi, to do tej pory coraz więcej strażników haremu było pochodzenia afrykańskiego. Na usługach sułtana w Pałacu Topkapi pracowało ok. 1200 eunuchów, spośród których aż 800 przydzielono do haremu.

Ciekawostki[]

Murada opisuje się jako człowieka pobożnego, unikającego grzechu. Bardzo cenił sobie dysputy z teologami i uczonymi. Nie mniej poważał swoich trefnisiów, dla których wyznaczał specjalną kwaterę na terenie pałacu. Ponoć był wysokim, dobrze zbudowanym mężczyzną z szerokim czołem i muskularnymi rękami.
Za panowania Murada III nastąpił wzrost potęgi sułtanatu kobiet.
W 1583 roku zmarła sułtanka Nurbanu. Z rozkazu Murada jej ciało złożono w grobie Selima II i była to pierwsza Valide Sułtan, która spoczęła obok męża. W ten sposób uznano ja za równą sułtanowi.
Murad jest uznawany za najstarsze dziecko Selima, to nieprawda, bo Murad urodził się w 1546 roku, a Esmahan, Gevherhan i Sah w 1544 roku. Nie wiele osób o tym wie.
Jeden z synów Murada, późniejszy sułtan Mehmed III wymordował swoich dziewiętnastu braci.
Córki Murada, Fahriye i Hümaşah (dorosłe) i jego żona Safiye (jako babka) pojawiają się w serialu ''Wspaniałe Stulecie - Sułtanka Kosem''.